Η θαλάσσια περιοχή στα βόρεια ονομάζεται Λαγκούνα και χαρακτηρίζεται από την παρουσία του νησιού Μάντο, έκτασης 27 στρεμμάτων, καθώς και των βραχώδεις νησίδες Κλεφτονήσια. Στα ανατολικά της έχει κατασκευαστεί το αεροδρόμιο της Νάξου και στα νότια της ξεκινά η πεδιάδα του Λιβαδιού και τα χωράφια με τις καλλιέργειες. Στα νοτιοδυτικά της και σε απόσταση μόλις 650 μέτρων βρίσκονται οι τρεις εποχιακοί υγρότοποι του Αγίου Προκόπιου

Στο παρελθόν, αυτή η αλυκή ήταν ένας παράκτιος υγρότοπος που επικοινωνούσε άμεσα με τη θάλασσα, αλλά με την πάροδο των χρόνων κατασκευάστηκε ένα φράγμα που παγίδευσε τα νερά και σήμερα μόνο ένα χαντάκι συνδέει τα γλυκά νερά με το Αιγαίο Πέλαγος.

Είναι ένας πολύ σημαντικός σταθμός για τα αποδημητικά πουλιά, καθώς λόγω της γεωγραφικής του θέσης βρίσκεται σε έναν πολύ μακρύ μεταναστευτικό διάδρομο όπου βρίσκουν καταφύγιο, τροφή και ξεκούραση μέχρι τα φτερωτά πλάσματα της φύσης να συνεχίσουν το μακρύ ταξίδι τους.

Η περίοδος αυτή καλύπτει όχι μόνο την παρουσία των πιο σύγχρονων ανθρώπων (Homo sapiens), αλλά και των παλαιότερων παλαιολιθικών ανθρώπων και των Νεάντερταλ, οι οποίοι είχαν ήδη φτάσει με κάποιο τρόπο στη Νάξο. Είναι η πρώτη φορά που επιβεβαιώνεται μια τόσο παλιά πολιτιστική δραστηριότητα στο Κεντρικό Αιγαίο, κατά τη διάρκεια της Μεσαίας Πλειστόκαινης περιόδου.

Ως εκ τούτου, η περιοχή της Λαγκούνας ήταν -και παραμένει- μια περιοχή όπου οι συνθήκες είναι ιδανικές για την άνθηση τόσο του πολιτισμού όσο και της ζωής. Οι προαναφερθείσες συνθήκες οδήγησαν στη δημιουργία χλωρίδας και πανίδας που δεν μπορεί να βρεθεί πουθενά αλλού στον κόσμο, αποτελούμενη από σπάνια είδη φυτών, θαυματουργά βότανα, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί πόλο έλξης για σπάνια και απειλούμενα πουλιά. Είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς ότι η Λαγκάνα δεν ήταν μόνο η αφετηρία του σημερινού πολιτισμού, αλλά και ένα σημείο αναγέννησης της ζωής και διατήρησης του περιβάλλοντος, αναδεικνύοντας τον φυσικό τρόπο ζωής. Ο πλούσιος φυσικός κόσμος θα προστατευτεί, θα διατηρηθεί και θα αναδειχθεί. Η περιοχή της Λαγκούνας είναι προγενέστερη της εφεύρεσης της κεραμικής και των μετάλλων, καθώς τα περισσότερα ευρήματα είναι λίθινα εργαλεία, που χρονολογούνται πριν από 270.000 χρόνια.